“Zabawy z powietrzem – zajęcie w oparciu o wiersz – zabawy badawcze”

PROWADZĄCY ZAJĘCIE: Edyta Ruta

DATA ZAJĘCIA:03.03.2011

TEMAT ZAJĘCIA: Zabawy z powietrzem w oparciu o wiersz

ILOŚĆ DZIECI NA ZAJĘCIU:21

 

CELE OGÓLNE:

• zapoznanie dzieci ze sposobami praktycznego wykorzystania powietrza przez człowieka;
• poznawanie niektórych właściwości powietrza za pomocą doświadczeń
  i obserwacji;
• doskonalenie umiejętności pracy w zespole;
• swobodne wypowiedzi dzieci na określony temat;

CELE OPERACUJNE: (dziecko)…

• potrafi wymienić przedmioty, w których zastosowano praktyczne wykorzystanie powietrza;
• wie, że powietrze jest, ale go nie widzimy;
• wypowiada się na podany temat;
• potrafi pracować w grupie;
• potrafi bawić się przy muzyce;
• umie sprawnie poruszać się z balonikiem;
• umie liczyć liczebnikami głównymi, zna liczebniki porządkowe
  w zakresie 6;
• zna kolory: czerwony, zielony, żółty, niebieski.

FORMY PRACY:

• zbiorowa
• indywidualna

METODY:

• żywego słowa;
• kierowania własną działalnością dziecka;
• zadań stawianych dziecku;
• obserwacji;
• samodzielnych doświadczeń.

ŚRODKI WSPOMAGAJĄCE DZIAŁANIA:

• wiersz L.J. Kerna „Piotruś i powietrze”;
• ilustracje: balon na ciepłe powietrze, wiatrak, opona;
• flet, urodzinowa piszczałka, balon, wiatraczek, gwizdek, piłka dmuchana, koło ratunkowe;
• miski z wodą, butelki, słomki, świeczka;
• sylwety baloników w różnych kolorach do liczenia.

PRZEBIEG ZAJĘCIA:

1. Słuchanie wiersza L. J. Kerna „Piotruś i powietrze” wypowiedzi dzieci na temat treści wiersza; wyjaśnienie słów i wyrażeń: aeroplan, tańczy jak fryga

– Kim chciał zostać Piotruś?

– Dlaczego chciał zostać powietrzem?

– W co Dobra Wróżka zamieniła Piotrusia?

– Co mu się przyśniło?

– Czy Piotruś zmienił zdanie kiedy obudził się rano?

2. Zapoznanie dzieci ze sposobami praktycznego wykorzystania powietrza przez człowieka, wykorzystanie ilustracji i naturalnych eksponatów: ilustracje – balon na ciepłe powietrze, wiatrak, opona oraz: gwizdek, piłka dmuchana, koło ratunkowe, flet, piszczałka.
3. Doświadczenia służące udowodnieniu, że powietrze istnieje, chociaż jest niewidoczne

Podział dzieci na grupy:

I grupa „Co jest w pustej butelce?”

Dzieci zaglądają do swoich butelek, dmuchają w nie, odwracają dnem do góry, wydają opinię na temat ich zawartości. Dzieci zanurzają butelkę w misce z wodą, przyciskają do dna i puszczają. „Dlaczego butelka wypłynęła na powierzchnię wody?” dyskusja między dziećmi. Nauczycielka jest słuchaczem, nie komentuje, nie wydaje opinii.

Kolejny raz dzieci zanurzają butelki w misce, przytrzymują je.
Z otworów butelek wydostają się bąbelki „Co to jest?” – nauczycielka słucha wypowiedzi. Dzieci wyjmują butelki i wypowiadają się na temat ich zawartości. Zabawę z butelkami można powtórzyć po wylaniu z nich wody.

II grupa dmuchanie przez rurkę do naczynia z wodą

Dzieci otrzymują rurki, których jeden koniec zanurzają w wodzie,
a w drugi dmuchają. Na powierzchnię wody wypływają pęcherzyki powietrza.

III grupa wyciskanie gąbek kąpielowych w wodzie

Dzieci biorą gąbki do mycia, wypowiadają się na temat ich kształtu, koloru i ciężaru. Nauczycielka prosi o położenie gąbek na wodzie
i obserwację ich zachowania. Dzieci zanurzają swoje gąbki w wodzie ściskając je. Skąd wzięły się bąbelki – co to jest? (powietrze)

4. Wykonanie doświadczenia przez nauczycielkę „Czemu gaśnie?”

Nauczycielka stawia na stoliku dwa szklane spodki, a na nich świeczki, obydwie zapala. Kiedy płoną jasnym, różowym płomieniem, jedną z nich nakrywa szklanką. Płomień nakrytej świeczki staje się coraz mniejszy, wreszcie gaśnie – dlaczego?

5. „Taniec z balonikami” – zabawa taneczna przy muzyce
   z wykorzystaniem balonków. Dzieci tańczą w parach przy muzyce
   z magnetofonu

– balonik między głowami

– trzymają brzuchami

– plecami

6. Praca indywidualna przy stolikach. Każde dziecko otrzymuje kopertę, w której są baloniki w różnych kolorach. Dzieci przeliczają baloniki (6). Nauczycielka poleca dzieciom ułożyć baloniki w następującej kolejności (przypomnienie, że układamy od strony lewej do prawej):

pierwszy – czerwony

drugi – żółty

trzeci – niebieski

czwarty – czerwony

piąty – zielony

szósty – żółty

Nauczycielka zadaje pytania:

– w jakim kolorze jest trzeci balonik? (niebieski)

– w jakim kolorze jest drugi balonik? (żółty) itd.

– który z kolei jest balonik zielony? (piąty)

– który z kolei jest balonik czerwony? (pierwszy i czwarty)