Grupa wiekowa: dzieci 5- letnie i 4- letnie.
Opracowanie: Nauczycielki – Joanna Komendecka i Joanna Gawron na podstawie książki „Pięciolatki bawią się w teatr” – Dorota Święcka, własnych pomysłów i opracowań.
Dzień: 23.01.2012.
Cele ogólne:
– umacnianie więzi rodzinnych miedzy babcią, dziadkiem a wnukami,
– dostarczenie miłych wrażeń i przeżyć w różnych sferach działalności muzycznej, ruchowej, słownej,
– zacieśnienie współpracy rodzin dzieci z placówką.
Cele szczegółowe:
– docenianie roli babci i dziadka w życiu codziennym,
– rozumienie potrzeby sprawiania innym radości,
– przezwyciężanie tremy podczas wstępów prze publicznością.
Dziecko:
– potrafi wyrecytować publicznie krótki wierszyk dla babci lub dziadka,
– umie wyrazić mimiką, gestem, ruchem wypowiadane kwestie,
– potrafi indywidualnie i wspólnie z kolegami zaśpiewać piosenkę,
– potrafi wyróżnić z grona gości swoją babcię oraz swojego dziadka, złożyć im życzenia, wręczyć upominki,
– potrafi okazać miłość i szacunek swoim dziadkom,
– umie zachować się w sytuacji społecznej zgodnie z przyjętymi wcześniej regułami.
Formy:
– indywidualna,
– zespołowa,
– zbiorowa.
Metody:
– poszukująca – rozmowa, samodzielne doświadczenia, zadania otwarte,
– ekspresywne – społeczne porozumienie, zadania inspirujące, swobodna ekspresja,
– praktyczne – działanie.
Scenografia:
Sala przedszkolna przybrana kolorowymi ozdobami: serca z materiału na przytwierdzone na ścianach, przybite chmurki a na nich życzenia oraz podziękowania dla babć i dziadków od wnucząt, ilustracja przedstawiająca babcię i dziadka.
Ustawienie dzieci: aktorzy są ustawieni w odpowiedniej kolejności jeden obok drugiego. W takim ustawieniu wchodzą na salę i ustawiają się z pomocą nauczycieli.
Ułożenie rekwizytów:
– po lewej stronie sceny stolik, na nim wielka księga, kałamarz i pióro starodawne do pisania,
– po prawej stronie sceny stoliczek, a na nim pieczywo i inna żywność, obok ścianka sklepu przedstawiająca piekarnię i napis „PIEKARNIA”,
– z tyłu sceny drzewka i małe choinki obrazujące park i chodniki do spacerowania.
Nakryte stoliki: wazoniki z kwiatami, herbata, kawa, poczęstunek.
Przebieg:
I Część artystyczna
- Piosenka „Babcia i Dziadek”
- „Życzenia” – wiersz.
Z okazji święta Babci,
I kochanego Dziadka,
Wszystkich przybyłych gości,
Wita nasza gromadka.
Za wszystkie dobre rady,
Dzisiaj wam dziękujemy,
I chociaż w małej cząstce,
Odwdzięczyć się pragniemy.
Wysłuchaj droga Babciu,
Wysłuchaj Dziadku drogi,
Życzenia z serc płynące,
Na dalsze lata życiowej drogi:
- Wiersz.
W Dniu Waszego Święta życzymy:
– ciepłych uśmiechów…
– dużo zdrówka…
– ekstra humoru…
– fantastycznych przeżyć…
– gości od święta…
– herbaty z miodzikiem i cytrynką…
– i jeszcze… jak najmniej siwych włosów…
– kochających wnuków..
– miłości…
- „Niech nam żyją” – wiersz.
Dziadek z Babcią mają święto,
Nasi goście ukochani.
Więc im wszyscy zaśpiewamy,
Niech nam żyją, niech nam żyją.
- „Sto lat” – odśpiewanie życzeń.
- „Babciu i Dziadku” – wiersz.
Babciu, Dziadku – Wy zawsze wszystko najlepiej wiecie,
Smutno by było bez was na świecie.
Uczycie kochać, być dobrym, uczciwym,
Życzliwym, uczynnym, ciepłym i wrażliwym.
Wnuki i Wnuczki bardzo was kochają,
Chcą by życzenia Wasze się spełniały,
I specjalnie dla Was teatrzyk dziś zagrają.
II Część teatralna
„OPOWIEŚĆ O ISKIERCE MIŁOŚCI”
Ustawnie dzieci: nauczyciel wyprowadza dzieci za scenę jedno po drugim, tak jak stali na scenie, by w odpowiedniej kolejności mogły wchodzić do sali przy odgrywaniu roli.
- Grany jest utwór „Laleczka z saskiej porcelany”.
W czasie trwania piosenki „Laleczka z saskiej porcelany” wybiegają Laleczki-Dziewczynki, które tańczą w rytm muzyki, jak baletnice. Po skończonym utworze wybiegają ze sceny.
- Muzyka – tło… (muzyka spokojna).
- LEKTOR (mówi w trakcie muzyki):
Posłuchajcie opowieści o tym, jak wielką moc ma maleńka iskierka miłości.
- BAJKOPISARZ(mówi w trakcie muzyki):
Dawno, dawno temu. A może nie tak dawno?
Za górami, za lasami, w odległej krainie albo… niezbyt daleko. A może nawet w waszym mieście? Żyła mała, biedna dziewczynka…
Bajkopisarz pokazuje na dziewczynkę. Dziewczynka wychodzi na scenę, spaceruje.
Bajkopisarz siada z boku sceny i zaczyna „pisać” opowieść. Posiada księgę i pióro.
Scena I
Dziewczynka siada na podłodze. Wyciszamy muzykę. Wychodzą na scenę trzy modnie ubrane dziewczynki.
- DZIEWCZYNKA 1:
Popatrz, jaka ta mała śmieszna. Jak okropnie ubrana!
- DZIEWCZYNKA 2:
Wygląda jak żebraczka. Nigdy bym nie wyszła z domu tak ubrana.
- DZIEWCZYNKA 3:
Hej, modnisiu, na którym śmietniku takie ciuchy znalazłaś?
Dziewczynki wybiegają i śmieją się…
Sceneria parku – ławeczka… wchodzi chłopiec z gazetą siada na ławce udaje, że nie widzi dziewczynki… czyta
Scena II
Dziewczynka wstaje i spaceruje. Podbiega do Pana I.
- DZIEWCZYNKA:
Proszę pana niech pan kupi zapałki, niedrogo…
- PAN I:
Uciekaj stąd mała, daj mi spokój. Gdzie są twoi rodzice? Coś podobnego, porządnego człowieka będzie zaczepiać. Wstyd! Policję powinno się wezwać.
- DZIEWCZYNKA:
Przepraszam, bardzo przepraszam.
Dziewczynka siada.
Scena III
Dziewczynka wstaje i spaceruje. Podbiega do Pana II.
- PAN II do żony:
Co za czasy, popatrz Elżuniu. Spokojnie ulicą przejść nie można.
Wszystkim tylko coś daj i daj, darmozjady.
- DZIEWCZYNKA:
Przepraszam.
Scena IV
Dziewczynka podbiega do Pana III.
- DZIEWCZYNKA:
Proszę pana, niech pan kupi zapałki, niedrogo…
- PAN III:
O tej porze, dziecko, powinnaś być już w domu, mama i tata pewnie
się o ciebie martwią.
Do domu, do domu…
- DZIEWCZYNKA:
Przepraszam, bardzo pana przepraszam.
Dziewczynka siada.
Scena V
- DZIECKO:
Mamo, popatrz, jaka biedna dziewczynka…
- MAMA:
Chodź kochanie, musimy się spieszyć, bo zostawiłam pieczeń
w piekarniku.
Zapnij lepiej kurteczkę, bo się przeziębisz. Idziemy. (Zapina kurteczkę dla Dziecka).
- DZIECKO:
Ale mamo…, ale…
- TATA:
Nie marudź synku. Tej dziewczynce powinny pomóc odpowiednie instytucje.
Od tego oni są. My z mamusią płacimy przecież podatki…
Scena VI
Dziewczynka chodzi, patrzy na choinkę, stół z jedzeniem, piec.
- DZIEWCZYNKA:
Babuniu, czemu mnie zostawiłaś? (Dziewczynka patrzy w sufit). Jest mi tak zimno, co mam robić? (Dziewczynka siada).
Nikogo nie obchodzi, co się ze mną stanie. Babuniu!!! (Dziewczynka się kładzie i płacze).
- W tle podniosła, smutna muzyka…
Scena VII
Pantomima – taniec aniołów.
Zjawiają się aniołki, sypią śnieg. Tańczą. Chcą zabrać dziewczynkę. Siadają przy Dziewczynce i ja głaszczą.
Wtedy wbiegają na scenę Laleczki-Dziewczynki i tańczą do muzyki. Następnie siadają wkoło Dziewczynki i muzyka jest przyciszana.
Zaczynają wchodzić na scenę wszystkie postacie z przedstawienia z jednej i z drugiej strony. Spacerują.
Rozlega się grzmot.
Nikt nie widzi tego, co się dzieje, oprócz dziecka.
Ono wybiega na środek sceny, woła kilkakrotnie:
- DZIECKO:
STOP, STOP, STOP!!!
Wszyscy zastygają w pozach (Stop- klatka).
- Muzyka – tło… (muzyka spokojna).
GŁOS Z MAGNETOFONU:
I rozstępują się straszliwe ciemności
Nagromadzone nad światem przez złych ludzi,
gdy w sercu małego dziecka
zaświeci iskierka miłości.
Scena VIII
Aniołki odchodzą, pozostali zmieniają swoje reakcje, podchodzą okazują zainteresowanie. Dzieci ustawiają się w półkolu, dziewczynka jest w środku.
Wyciszamy muzykę.
- MÓWIĄ WSZYSCY RAZEM:
Gdy innym pomagasz,
Znikają zmartwienia,
Iskierka miłości,
Cały świat odmienia.
Aktorzy podają sobie z rąk do rąk serduszko – świecznik z zapalonym światełkiem. Na końcu, gdy serduszko dotrze do aniołków, one podają serduszko babci i dziadkowi.
- „Tolerancja” Soyka – piosenka.
Dzieci grające na gitarach wychodzą na środek sceny, przed półkole i udają, że grają do piosenki. Potem wracają na swoje miejsca.
- „Bajki” – piosenka.
Dzieci w czasie śpiewania piosenki wychodzą dwójkami na środek sceny i kłaniają się gościom.
Potem jest rozdanie upominków, składanie życzeń, zabawy, dzielenie się wrażeniami z przebiegu uroczystości i poczęstunek